مدافعان میانی

مدافعان میانی اغلب قد بلند ، قوی و قدرت پرش ، ضربه سر و تکل خوبی دارند. مدافعان میانی موفق نیز باید تمرکز کنند ، بازی را خوب بخوانند و در ساخت تکل های آخر بازیکنان حمله کننده که در غیر این صورت ممکن است از روی دروازه عبور کنند ، شجاع و قاطع باشند.

بازی انفجار

بعضی اوقات ، به ویژه در لیگ های پایین ، مدافعان میانی تمرکز کمتری روی کنترل توپ و پاس دادن دارند و ترجیح می دهند توپ را فقط به صورت "اولین بار از ابتدا" پاک کنند. [15] با این حال ، یک سنت دیرینه وجود دارد که مدافعان میانی چیزی فراتر از مهارت ابتدایی فوتبال ندارند ، و یک سبک بازی بیشتر تملک گرا را امکان پذیر می کند. [10]

مدافعان میانی معمولاً برای کرنرهای ایستگاهی و ضربات ایستگاهی جلو می روند ، جایی که قد و توانایی پرش آنها را تهدید به گل هوایی می کند ، در حالی که وظایف دفاعی توسط مدافعان کناری پوشانده می شود. پس از تکمیل قطعه تنظیم شده ، آنها تا نیمه خود عقب نشینی می کنند. [16]

از موقعیت گاهی به عنوان "نیمه وسط" یاد می شود. این از اواخر قرن نوزدهم آغاز می شود ، زمانی که اکثر تیم ها از ترکیب 2–3–5 استفاده می کردند ، به سه بازیکن 3 نفر خط میانی می گفتند. با تکامل ترکیبات ، بازیکن مرکزی در این سه نفره (نیمه وسط) به موقعیت دفاعی بیشتری در زمین منتقل شد و نام موقعیت را با خود برد. [17] [18]

رفتگر
رفتگر (یا لیبرو (ایتالیایی: رایگان)) یک نوع دفاع میانی همه فن حریف است که همانطور که از نامش پیداست ، اگر حریف موفق به نقض خط دفاعی شود ، توپ را "جارو" می کند. [19] موقعیت آنها نسبت به سایر مدافعانی که مخالفان تعیین شده خود را مشخص می کنند ، روانتر است. [19] توانایی رفتگر در خواندن بازی حتی از یک دفاع وسط بسیار حیاتی است. [20] سیستم بازی کاتناچیو ، که در دهه 1960 در فوتبال ایتالیا استفاده می شد ، به ویژه از لیبرو دفاعی استفاده می کرد. [21] با ظهور قانون مدرن آفساید ، نیاز به نگه داشتن بیشتر خط دفاعی برای گرفتن آفساید بازیکنان حریف احساس نیاز شد. استفاده از نقش رفتگر کمتر محبوب شد زیرا آخرین مرد می تواند حریف حمله را در داخل بازی کند ، که در مورد رفتگر می تواند پشت دفاع اصلی باشد. [22]

کاپیتان سابق آلمان ، فرانتس بکنباوئر ، معمولاً به عنوان مخترع لیبرو و بهترین بازیکن در این نقش دیده می شود. [23] با این حال ، بازیکنانی مانند ولیبور واسوویچ [24] و آرماندو پیچی [25] پیش از بکنباوئر رفتگر برجسته ای بودند. برخی از بزرگترین رفتگرها Gaetano Scirea ، Bobby Moore ، Franco Baresi ، Daniel Passarella و Lothar Matthäus بودند.